Op deze pagina vindt U de volledige beschrijving van mijn spoor N modulebaan naar het voorbeeld van de zwitserse BLS-Lötschbergbahn
Uitvoering schaal "N " 1/ 160 Beschrijving van de bouw van een modelspoorbaan naar het voorbeeld van de "Südrampe" van de BLS-Lötschbergbahn gelegen in het Rhônetal in Zwitserland. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het bouwen van maquettes. Ik heb altijd dingen proberen na te maken volgens de werkelijkheid. Zo ook toen ik heel voorzichtig begon met treinen. Ik kocht mijn eerste stoomlocomotiefje in "N". Ik vond die kleine treintjes wel sympathiek en je had het voordeel dat je veel kon maken op een kleine plaats. Daar ik veel op vakantie ging naar Zwitserland ging mijn liefde uit naar de bergen en de Zwitserse treinen.
Reeds in het begin was ik geïnteresseerd in de "Lötschbergbahn" en de "Bietschtalbrücke".  Hoe kom je er nu bij een brug als deze na te bouwen?  Wel dat is eenvoudig zou je zeggen, maar zo simpel is het niet. Voor het eerst zag ik deze brug op een foto in een boek.
Ik was meteen onder de indruk van het gigantische stalen bouwwerk. En als bij een modelbouwer de interesse er is, dan ben je vertrokken. Ik begon dus meer informatie te verzamelen en uit te zoeken waar deze brug ergens thuis hoorde. In mijn geval was dat niet zo moeilijk, daar ik jaarlijks naar Zwitserland met vakantie ging.  Alhoewel, ik ging reeds enkele jaren naar Zwitserland en had reeds menigmaal langsheen de bewuste brug gereden, zelfs met de trein over de brug, zonder te weten waar ze juist lag.  Ik was wel al zover dat ik het "Bietschtal" en de "Bietschhorn" gevonden had.  Het was dan ook logisch dat de brug ergens in het "Bietschtal" moest zijn.  Maar daarom zie je ze nog niet, ook niet vanaf de overkant van het "Rhônetal". Na heel wat zoekwerk en vragen aan "Einheimischen" kwam ik dan eindelijk te weten langs waar je bij de brug kon geraken. De brug maakt deel uit van de "Südrampe" van de BLS- Lötschbergbahn". Deze lijn loopt vanuit BRIG langs de noordelijke flank van het "Rhônetal", langzaam stijgend, naar het "Lötschental" en zo verder naar BERN.  Bij de eerst volgende gelegenheid ging ik op zoek naar de brug.  Vanuit het "Rhônetal", in het dorpje RARON, de rivier over en via het dorpje NIEDERGESTLEN, een kronkelend baantje naar boven. Na een heel stuk rijden met de auto kwam ik bij een cafétje "Restaurant Rarnerkumme".  Het is vlak bij het spoor gelegen, naast een tunnelingang
Bij een kopje koffie kreeg ik dan van de vriendelijke uitbaters de nodige uitleg om van daaruit te voet bij de brug te geraken, want die had ik nog altijd niet gezien.  Ik ging dus te voet verder, langsheen een wandelweg.  Deze weg bracht me dieper in het Bietschtal, tunneltje in, tunneltje uit, elf in totaal.  Bij het einde van één van de laatste tunneltjes sta ik plots oog in oog met de "BIETSCHTALBRÜCKE" EINDELIJK!!!
Je wordt er wel even stil van!  Als je er zo dicht bij staat is het een geweldig zicht.  De brug hangt daar tussen twee rotswanden.  Dat maakt indruk, het was liefde op het eerste zicht.  De beslissing was hier gevallen, ik zou de brug in model maken.  Dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan.   Er zouden nog enkele jaren voorbij gaan vooraleer het zo ver was.  Intussen begon ik overal informatie en vooral foto's en tekeningen te verzamelen.  Ik ging verschillende keren het hele traject van de "Südrampe" verkennen van HOHTENN-bahnhof tot LALDEN-bahnhof. Het is een heel mooie wandeling (18 km) Niet alleen de spoorlijn is indrukwekkend maar ook het hele landschap, met fauna en flora. Onderweg zie je nog meer indrukwekkende bouwwerken zoals de "Luogelkinnbrücke" (een gebogen stenen brug met 5 bogen) de "Jiollibachbrücke" de "Lehnenviaducten" welke gebouwd werden bij het dubbelsporig maken van de lijn. Verder nog de "Victoriatunnel" de "Baltschiederbrücke" het "Finnengrabenviaduct" enz...
Tijdens bezoeken aan verschillende tentoonstellingen blijkt dat er nog meer modelbouwers geïnteresseerd zijn in deze mooie spoorwegbrug. Bij het bekijken van enkele meesterwerkjes van andere modelbouwers, kan je natuurlijk wat stelen met je ogen en hier en daar wat opsteken.  Wat mij opviel bij de meeste modellen is dat de constructie van de brug meestal met heel veel zorg gemaakt is, maar dat veel compromissen gemaakt worden in de grootte van de brug en vooral in de entourage van de brug. Dat komt natuurlijk door de omvang van het bouwwerk, plaatsgebrek is dus de oorzaak. Spijtig, want zonder de omgeving komt deze fantastische brug minder tot z'n recht.  Wat me ook opvalt, omdat ik ondertussen de brug zo goed ken, is dat de meeste modellen wel voorzien zijn van dubbelspoor maar dat de bruggenhoofden niet gemaakt worden zoals ze in werkelijkheid zijn. Bij het dubbelsporig maken van de spoorlijn werden de stenen bruggenhoofden namelijk breder gemaakt met betonconstructies, deze maakten het mogelijk een tweede hangbrug te plaatsen. Het middenstuk van de brug was reeds bij de bouw voorzien voor dubbelspoor. Hoe meer modellen ik bekijk, hoe meer ik ervan overtuigd geraak dat de brug enkel zijn volle uitstraling krijgt als je ze bouwt zoals ze in werkelijkheid is met alles erop en eraan, ook de uitsnede van het landschap moet op schaal zijn. De wandelwegen, de trappen en de tunneltjes, alles moet er zijn. Het wordt een monnikenwerk en vooral heel omvangrijk.  Voor mij staat het vast, ik zal de brug maken zoals ze is, zonder toegevingen en in haar natuurlijke omgeving.
Ondertussen blijf ik geduldig plannen maken, tekenen, rekenen, meten enz. ... want ik wil absoluut geen toegevingen doen. Ik wil de brug bouwen, maar ze moet in haar natuurlijke omgeving "hangen" tussen twee rotswanden, over een dal, en aan beide zijden een tunnelingang.  Kortom alles erop en eraan.  Dat wil zeggen dat de enige oplossing is, de baan in een modulesysteem te bouwen.  De eerste module moet dan wel deze met de brug zijn, omdat deze de hoogte van de sporen zal bepalen. In één van de boeken over de Lötschbergbahn, vind ik een heel nauwkeurig plan van de brug op 1 :500. De werkelijke afmetingen zijn eveneens vermeld.
Alle maten worden nauwkeurig omgerekend naar schaal 1: 160 en de brug wordt op ware grootte uitgetekend: exact op schaal 1: 160. Van elk onderdeel van de brug wordt een tekening gemaakt waarop kan gewerkt worden. De "treinkamer" begint te gelijken op een architectenbureau. Ziezo we zijn vertrokken!
Ik besluit om de volledige brug te maken in messingprofiel, daar de brug toch een bepaalde stevigheid moet hebben.  De bouw begint met het maken van het middenstuk, de eigenlijke overspanning. Deze wordt gemaakt van H-profiel van 2,5 x 2,5 mm voor de zware dragers. De tussenliggers worden gemaakt van H- profiel van 1 ,5 x 1 ,5 mm en de kruisverbindingen zijn volle latten van 1 ,5 x 1 mm. Het op maat zagen, slijpen en vijlen van de tientallen stukjes messing is een monikkenwerk.  Hoe meer je vordert met het soldeerwerk, hoe meer je er zin in krijgt. Vele uren werk leveren het eerste resultaat op als het middenstuk volledig klaar is.
Nu krijg je echt zicht op de brug en ook op de afmetingen van de module waar ze op komt. Als je bij de volledige afmeting van de brug: het middenstuk en de hangbruggen, de bruggenhoofden en de tunnelingangen bijrekent dan kom je op schaal 1: 160 aan +/- 95 cm. Daarbij moet je aan beide kanten nog een stuk berg voorzien. Na enig rekenwerk blijkt dan dat de module minimum 1 ,50 meter lang moet zijn.  Om de brug enigszins aanvaardbaar in het landschap te plaatsen heb je een minimumhoogte nodig van 85 cm en de diepte van de module wordt 75 cm. Dit is echt het minimum om een indruk van de werkelijkheid te kunnen weergeven. De module wordt gemaakt in multiplex van 15 mm. Het ziet eruit als een enorme koffer. In boeken over de "Lötschbergbahn" vind ik ook een plan van de uitsnede van het landschap, ter hoogte van de brug, op 1: 500. Dit helpt natuurlijk bij de bouw van het landschap. Er worden mallen gemaakt van de bergwand zodat de steunpunten van de brug kunnen geplaatst worden. Wanneer het middenstuk en de hangbruggen klaar zijn, kan de brug in de module geplaatst worden. Wanneer we zo ver zijn, is er reeds een paar jaar voorbij. Ondertussen ben ik nogmaals naar de echte brug gaan kijken. Tientallen foto's zijn nodig om de bouw van de bruggenhoofden mogelijk te maken. Eveneens worden vele foto's gemaakt van alle mogelijke details op en rondom de brug. Terug thuis gekomen met het nodige fotomateriaal, kunnen we beginnen aan het uitrekenen van de bruggenhoofden.  Eerst worden de originele stenen bogen gemaakt in karton, daarna worden deze steentje per steentje beplakt tot het bouwwerk volledig af is.  Vervolgens worden de betonnen delen gemaakt en aan de stenen boog bevestigd.  Het complete model kan dan in het landschap geplaatst worden.  Wanneer de volledige brug met bruggenhoofden geplaatst zijn en de uitsnede van het landschap geplaasterd is, blijkt het geheel een goede indruk te geven.
Beetje bij beetje wordt het landschap gevormd.  Met de jaren bracht ik veel stukjes echte rots mee naar huis.  Deze stenen worden in de rotswand ingewerkt.  Echter kan het niet!  Het natuurlijke uitzicht van een echte steen kan je immers onmogelijk namaken. Door stenen uit de omgeving van de echte brug te gebruiken heb je het voordeel dat je de juiste kleuren kan gebruiken voor het schilderen van de ondergrond. Het volledige landschap wordt namelijk geschilderd met olieverf in de kleuren aangepast aan de stenen. De achtergrond van de module wordt geschilderd in olieverf zodat je een dieptezicht krijgt in de vallei.  Meer en meer begint het geheel er erg goed uit te zien.  Het landschap wordt   zover mogelijk afgewerkt met strooimateriaal van Woodland en bomen, die we zelf maken of tenminste toch bewerken. Ter hoogte van de sporen blijven echter twee open gaten. De tunnelportalen kunnen nog niet geplaatst worden vooraleer de bovenleiding op de brug en in de tunnels geplaatst is. Dan pas kan de bergwand dichtgemaakt worden. Toch is de module reeds zover afgewerkt dat ze toonbaar is. Ze wordt dan ook tentoongesteld op een opendeurdag van onze modelbouwvereniging MTD.  De "brug", waar ondertussen in de club veel over gepraat werd, werd een succes. Bewondering en goede kritiek van collega's modelbouwers geven je een goed gevoel en de moed om verder te bouwen.  De brug is immers nog lang niet af. Hoe verder de bouw vordert, hoe meer je gefascineerd raakt.  Je gaat nog meer kijken naar kleine details en probeert nog beter te werken.
Blijkbaar had mijn model toch een uitstraling want enkele vrienden-clubleden kwamen mij helpen met de verdere afwerking. Er werden prompt twee modules bijgemaakt (één aan elke kant van de brug).  Zodat we een beter zicht krijgen op het landschap.  Zoals reeds gezegd moest nu de bovenleiding geplaatst worden.  Als je de foto's bekijkt, blijkt al vlug dat je de bovenleiding ook volledig zelf moet maken.  Op de brug staan alleen maar speciale masten, overbruggingen en dubbele vorkmasten, eigen aan de BLS-Lötschbergbahn.  Een gekochte bovenleiding zou hier dus niet tot z'n recht komen en volledig misplaatst zijn.  De koppen worden bij elkaar gestoken en we besluiten onszelf te overtreffen en alle bovenleidingmasten volgens de foto's zelf te maken in messingprofielen.  Als je met z'n tweeën aan zoiets werkt krijg je natuurlijk momenten waarop de één de ander begint uit te dagen.  Zo worden de grenzen van je kunnen een beetje verlegd.  Het resultaat is dan ook verbluffend.  Je schrikt ervan wat je eigenlijk kan.  Na twee dagen solderen wordt de volledige bovenleiding op de brug geplaatst en ze is zoals in 't echt.  Maar dat wil ook zeggen dat je voor de rest van de lijn hetzelfde zal moeten doen.  De tunnelportalen worden aangebracht en de bergwanden dichtgemaakt en afgewerkt. Het resultaat zorgt ervoor dat het enthousiasme groeit.  Foto's worden met een vergrootglas bekeken en alle details die we kunnen vinden worden zo goed mogelijk nagemaakt. De BLS-Lötschbergbahn heeft niet alleen speciale bovenleidingmasten maar ook de seinen zijn geheel anders. Dus worden de seinen ook zelf gemaakt, volgens de foto's. Alle kleine details zoals figuren, wegwijzers, signaalborden, een steenbok! , een gems! maken de module volledig. Na zo'n drie jaar bouwen overvalt je een gevoel van tevredenheid, het is gelukt! De "BIETSCHTALBRÜCKE" is helemaal af. Exact op schaal 1:160. Met alles erop en eraan. Ze hangt in haar natuurlijke omgeving en ze heeft de "uitstraling" die ook de echte brug zo indrukwekkend maakt.
Zoals reeds hoger vermeld werden ondertussen reeds twee modules bijgemaakt. Deze modules werden 1 meter breed, dit wordt voor de rest van de modelbaan de vaste afmeting van de modules. Enkel de modules waarop grote bouwwerken staan dienen aan de afmeting van het betreffende bouwwerk te worden aangepast. We beginnen de verdere bouw met de module links van de brug (dus volgens de spoorlijn is dit richting "Hohtenn"). Op deze module bevindt zich het "Restaurant Rarnerkumme" de autoweg er naar toe, de wandelweg en de tunnelingang van de "Bietschtunnel 1 ". Daar het opzet is: de spoorlijn zo natuurgetrouw na te bouwen, mag zeker het "Restaurant Rarnerkumme" niet ontbreken.
Het chalet wordt volgens de foto's nagebouwd in karton, voorzien van ramen en deuren en in de juiste kleuren geschilderd ziet het gebouwtje er goed uit en kan op de module geplaatst worden.  Ook de gelagzaal die in de berg is ingebouwd en de stenen barbecue worden nagebouwd.  De banken en tafels worden gemaakt uit dunne notelaar laljes. Ook alle bijkomende details zoals gekleurde lampjes, bloembakken, afsluiting, inkompoortje en zelfs de kinderfietsjes worden aangebracht.  De tunnelingang wordt geplaatst en de module wordt verder afgewerkt met bomen en andere begroeiing.  De wandelweg wordt eveneens zo juist mogelijk uitgebeeld.  Het is namelijk zo dat de meeste modelbouwers enkel een impressie van de spoorlijn weergeven, wanneer ze de BLS-Südrampe nabouwen.  Maar eigenlijk is dit niet helemaal juist, wanneer je spreekt over de "BLS-Südrampe" dan heb je het over de speciaal aangelegde wandelweg welke naast de spoorlijn loopt van Bahnhof Hohtenn tot Bahnhof Lalden.  De BLS-Südrampe omvat dus de spoorlijn, maar vooral de mooie wandeling met alle fauna en flora.  Ik vind dus dat bij de bouw van de BLS- Südrampe evenveel aandacht moet besteed worden aan de wandeling naast de spoorlijn, de omgeving langs het spoor, de structuur van het landschap, de gebouwen, enz. ... Op de module met de "Bietschtalbrücke" werd de wandeling uitgebeeld.  Langs de kant Hohtenn werd een impressie gegeven van de tunneltjes. De wandelweg loopt verder en zo kom je aan Restaurant Rarnerkumme. Voorbij het restaurant kom je naast het spoor bij de tunnelingang van Bietschtunnel 1. Op de volgende module, welke ondertussen reeds in aanbouw is, kom je dan bij "Warterhaus 15" (maar daarover later meer). De module met het restaurant is thans helemaal klaar en het ziet er weer goed uit. De positieve commentaar van mensen die de realiteit gezien hebben en op de maquette alle details spontaan herkennen doet plezier en geeft je het gevoel dat je goed bezig bent.  Prompt wordt dan ook begonnen aan de module rechts van de brug (richting BRIG) met daarop Bietschtunnel 2 met tunnelingang. Op deze module zijn er geen bouwwerken, enkel een impressie van het landschap.  De wandelweg, komende van de Bietschtalbrücke, loopt hier een eindje naar boven om de Bietschtaltunnel 2 te omzeilen. Halfweg is er "Aussichtspunkt" met enkele zitbanken. Van hieruit heb je een mooi uitzicht op de Rhône-vallei.  Er werd ook gedacht aan de wandelaar die z'n knapzak bijheeft, daarom werden enkele stenen tafels en banken aangelegd en tevens een barbecueplaats.  De wandeling loopt dan verder en zo kom je in het "Wald".  Als je goed kijkt bemerk je naast de wandelweg een beekje.  Dit beekje zal je verder op de lijn overal zien tot in "Ausserberg". Het is er niet zomaar, maar werd aangelegd om het water van de bergen op te vangen en alzo in de bevloeiing van de lager gelegen landbouwgronden te voorzien.  Men noemt dit de "Bissen".  Een impressie van deze "Bissen" mag dus ook op de modulebaan niet ontbreken. Op het einde van de module zie je het tunnelportaal van de Bietschtunnel 2, het spoor loopt hier verder richting Bahnhof "Ausserberg" en de wandelweg bevindt zich nu boven de spoorlijn.
Voorlopig stopt hier de modelbaan omdat ik besloten heb om eerst de kant richting Bahnhof "Hohtenn" verder te bouwen.  Pas later zal verder gewerkt worden aan de kant richting BRIG.
Zoals gezegd wordt thans begonnen aan de verdere bouw van de kant richting Hohtenn. De module die aansluit aan deze met het restaurant wordt gemaakt en zorgvuldig aangepast. Op deze module staat "Warterhaus 15",een kleine elektriciteitscentrale, de autoweg en uiteraard de wandelweg naast de spoorlijn. Ter hoogte van het wachthuis is er met de uitbouw naar dubbelspoor een "Lehnenviaduckt" gebouwd. Dit is een overhangende betonconstructie die nodig was om de spoorbedding te verbreden. Het viaduct wordt volledig in hout gemaakt en in het landschap ingewerkt. Het "Warterhaus 15" is een seinwachterhuis dat thans niet meer in gebruik is. Het is een chalet dat vlak naast het spoor staat, langs de spoorlijn staan meerdere van deze chalets. De chalets werden destijds allemaal volgens hetzelfde bouwplan gebouwd en werden bewoond door seinwachters. Ons model moeten we dus volledig zelf maken volgens de foto's en de plans die we ter beschikking hebben. Het gebouwtje wordt in karton gebouwd, voorzien van alles wat erop hangt en geschilderd zodat het op de module kan geplaatst worden. Tevens worden de verschillende afspanningen (betonplaten,draadafspanning,enz...) worden ook zelfgemaakt naar het voorbeeld. Op deze module dient ook weer de bovenleiding zelf te worden gemaakt. Nu we zover gevorderd zijn (reeds vier modules met een totale lengte van 4,5 meter) blijkt dat de achtergrond eigenlijk iets te laag is om echt diepte te krijgen in het geheel. Er wordt dan ook besloten om de achtergrond 35 cm te verhogen. Vanop de modules wordt de achtergrond doorgeschilderd met olieverf. Het geheel wordt voorzien van een berglandschap, hierdoor krijg je een mooi dieptezicht en wordt het geheel veel mooier en realistischer. De volledige baan wordt ook voorzien van een hemel met eigen baanverlichting. De modelbaan wordt voorzien van twee keerlussen zodat erop gereden kon worden. De baan werd getoond op de tentoonstelling Modelspoor 2002, ingericht in de lokalen van MTD.
Door het succes op de tentoonstelling werd de motivatie om verder te bouwen natuurlijk weer aangewakkerd.  Als je meer modules gaat bouwen moet je er natuurlijk rekening mee houden dat het geheel groter wordt en bijgevolg moeilijker transporteerbaar.  Gezien onze modules redelijk groot zijn, daardoor ook redelijk zwaar, hebben wij een oplossing moeten zoeken om het makkelijk te verplaatsen.  Om de baan zeer mobiel te maken hebben wij een systeem uitgedacht dat verschillende voordelen heeft.  Wij hebben elke module voorzien van een vast onderstel dat op vier wielen staat.  Dit heeft het voordeel dat we niet meer met de zware modules moeten "sleuren" maar dat we ze enkel op hun plaats dienen te "rijden".  Een tweede voordeel is dat wanneer we de modules in een vrachtwagen laden, de plaats ingenomen door de modules gelijktijdig benut wordt voor de onderstellen zodat veel plaats wordt ingewonnen.  Op de vier hoeken van het onderstel van elke module  worden tevens uitschuifbare poten voorzien zodat de module kan worden vastgezet en tevens in de hoogte regelbaar is voor een correcte aanpassing van de andere modules.
Na de noodzakelijke aanpassing van de onderstellen wordt prompt begonnen met de bouw van drie volgende modules.  Wanneer we vanuit het restaurant  "Rarnerkumme" en "Warterhaus 15" vertrekken in de richting van Hothenn is het eerstvolgende bouwwerk dat we tegenkomen de "Lawinengalerie Rarnerkumme".  Dir wordt dus een onderwerp van de eerstvolgende module die we gaan bouwen.  Het stuk spoorlijn waar de gallerie staat werd bij de dubbelspooruitbouw voorzien van de gekende "Lhenenviaducten", een betonconstructie welke nodig was om de spoorbedding breed genoeg te maken voor dubbelspoor.  Het verloop van het traject wordt uitgetekend zodat we kunnen beginnen met de bouw van de spoorbedding en de Lhenenviaducten.  Vervolgens worden de sporen aangelegd zodat onze trein een stukje verder kan rijden.  De stutmuur, op de plaats waar de gallerie komt, wordt eveneens op zijn plaats gezet.  Nu kunnen we beginnen met het beplaasteren van de rest van het landschap op de nieuwe module.  De weg voor het autoverkeer en de wandelweg worden eveneens in het landschap ingewerkt. Ondertussen waren de bouwplannen reeds getekend voor de bouw van de gallerie.  De afmetingen van deze gallerie hebben wij bekomen van een constructietekening van de BLS.  Voor de rest van de afwerking gaan wij voort op foto's welke wij ter plaatste hebben genomen.  Voor we de gallerie kunnen plaatsen dienen eerst de sporen te worden ingebed en tevens moet de bovenleiding  weer volledig zelf worden gemaakt volgens de foto's die wij hebben genomen.
De Lawinengallerie was oorspronkelijk een metaalbouwconstructie, doch bij de dubbelspooruitbouw van de lijn werd een nieuwe gallerie gebouwd.  De nieuwe constructie is thans volledig in spanbeton.  Dit is voor ons enigzins eenvoudiger omdat we nu de gallerie in hout kunnen nabouwen.
De "Lawinengalerie Rarnerkumme" wordt op schaal uitgetekend en de volledige constructie wordt gebouwd in balsahout.  De stutmuurtjes boven op het dak worden gemaakt van plasticcard.  Het bouwwerkje moet zodanig worden gemaakt dat het gedeeltelijk demonteerbaar is, dit voor het geval dat er een herstelling moet gebeuren aan de bovenleiding.  Wanneer de galerie volledig af is, en geschilderd in de juiste kleuren, kan deze worden geplaatst en geïntegreerd in het landschap.  Als dit gebeurd is kan de module verder afgewerkt en voorzien worden van details zoals, bomen, struiken, wandelaars enz..
De volgende module is reeds in voorbereiding, deze module toont een diepe kloof welke overbrugt wordt door het "ljollibachviaduct".  Daar het spoor uit een tunnel komt, over de brug loopt, en terug in een tunnel verdwijnt en daarbij nog een bocht maakt, zal deze module groter moeten worden dan de vorige modules.  Omdat de bochten zo vloeiend mogelijk worden gemaakt opteren wij voor een module van 1,50 m. zodat we niet teveel compromissen moeten maken.  Eens het spoor over de ljollibach is komt het ver naar voor op de module om de aanloop te maken naar de volgende module waar het spoor over het "Lüogelkinnviaduct" loopt.
Na het afwerken van de module waarop de "Galerie Rarnerskumme" staat gaan we met de volgende module weer een beetje verder richting "Bahnhof Höthenn".  Zoals reeds gezegd maakt het spoor hier een bocht over het lljöllibachviaduct om de aanloop te nemen naar de volgende module waarop het "Lüogelkinnviaduct" helemaal op de voorgrond ligt.  Het ljollibach is een zeer diepe kloof waar natuurlijk weer water naar beneden stroom dat van het hogere gebergte komt.  De bedding voor het water wordt in plaaster gemaakt, in de natte plaaster worden dan willekeurig "echte" rotsstenen ingewerkt.  Het geheel wordt geschilderd, bestrooid en van beplanting voorzien.  Als de bedding volledig klaar is wordt het  "water"  ingegoten met doorzichtig epoxyhars.  Op de achtergrond wordt een waterval geschilderd in olieverf.  Het ljollibachviaduct zelf was origineel enkelsporig, met aan beide zijden een stenen bruggenhoofd, de overspanning was een ijzeren vakwerkbrug.  Bij het dubbelsporig maken van de lijn werd de ijzeren brug vervangen door spanbeton.  De bruggenhoofden bleven bestaan, doch er werd een betonconstructie voor gebouwd.  Er werd weinig of geen belang gehecht aan het uitzicht van het nieuwe bouwwerk omdat de brug diep in de kloof ligt en achter de bomen verscholen, zodat ze van nergens uit echt zichtbaar is.  Je kan er enkel een stuk van zien als je er vlak onder staat.
Wij hebben bij de bouw van onze brug ook minder aandacht besteed omdat je er, zoals in de werkelijkheid niet veel kan van zien.  De meeste aandacht werd besteed aan het landschap, het water, de weg, de vallei  en de wandelweg.  Dit zijn hier de voornaamste dingen.  Zoals  bij de andere modules werd ook hier getracht een zo natuurgetrouwe mogelijke indruk weer te geven van de werkelijkheid.  U zal merken dat het oude schapenstalletje boven op de helling ook weer naar het voorbeeld werd nagebouwd.  Thans kan dit bij slecht weer door de wandelaars gebruikt worden om te schuilen.
Voor de trein is het makkelijk om over de ljölitbach heen te komen, hij rijdt immers over de brug.  De wandelaar heeft het iets moeilijker.  Als je van de kant  van Rarnerskumme komt  en richting  Hothenn wandelt, dan moet je voorbij het oude stalletje  een heel stuk steil naar beneden om bij het water te komen.  Om het water over te steken is er een houten bruggetje.  Dit moet elk jaar opnieuw gebouwd worden omdat door het overvloedige water en allerlei andere projectielen  wordt weggespoeld tijdens de winter.  Als je dan over het bruggetje bent wacht je een steile klim.  De wandeling loopt hier kronkelend omhoog tegen een steile bergwand.  Als je boven komt, dan kom bij een uitzichtpunt waar enkele zichtbanken klaar staan om de vermoeide wandelaar een beetje rust te geven.  Terwijl je bekomt kan je een overzichtkaart bekijken waarop de bergen staan welke je aan de overkant van het Rhônetal ziet.  Nu loop je naast het spoor tot bij het korte tunneltje waarachter  het Lüogelkinnnviaduct ligt.  Net voor de kleine tunnel  werd er een picknickplaats voorzien, met een tafel en banken volledig gemaakt met treinbils. Op deze plaats je boterhammetjes opeten is heerlijk voor de treinliefhebbers, je ziet er namelijk allerlei treincombinaties passeren.
De volgende module brengt ons bij het "Lüogelkinnviaduct" .  Deze  stenen vijfbogen brug overspant een diepe kloof die doorloopt tot beneden in het Rhônetal.  Omdat deze brug volledig in het zicht ligt werd hier bij de dubbelspooruitbouw veel werk van gemaakt om de brug qua uitzicht zo origineel mogelijk te houden.  Bij het dubbelsporig maken werd de brug een stuk breder gemaakt door middel van een betonconstructie.  Het beton werd achteraf bekleed met dezelfde stenen als de originele brug.  Het eindresultaat van de verbouwing geeft een prachtige stenen bogenbrug die vanuit het Rhônetal zeer goed te zien is.  Voor de bouw van ons model hebben we een plan dat ons werd toegestuurd door het hoofdbureau  van de BLS  in Bern.  Het plan is weer op 1/500 zodat we alle maten dienen om te rekenen naar 1/160.  Om de brug exact op schaal te maken hebben we weer een module nodig van 1,50 m.  Het model wordt eerst volledig in hout gebouwd, dit om de juiste vorm van de brug te construeren en daarbij het geheel een zekere stevigheid te geven.  Het moeilijke is dat deze brug in een boog staat.  De sporen liggen in een bocht met een straal van 300 m.  (werkelijkheid) net zoals de Bietschtalbrücke.
Als het houten model volledig klaar is wordt het geheel bekleed met steentjes.  Hiervoor gebruiken we steelplaten van Hecki.  De stenen in de rondingen van de bogen worden  steentje per steentje aangebracht.  Als de brug volledig klaar is wordt ze in de ondertussen klaargemaakte module geplaatst.  Eens de brug op zijn plaats staat kan er begonnen worden met het beplaasteren van de module.  Als de module volledig beplaasterd is wordt de brug gespoten met verdunde olieverf.  Door het spuiten in de natuurlijke kleuren en tegelijkertijd verweren van het model heeft de brug een zeer natuurgetrouw uitzicht. De natuurlijke omgeving rondom de brug wordt weer zo nauwkeurig mogelijk nagebouwd.  Om de rotswanden te maken gebruiken we natuurlijk weer de originele rotsstenen die we van ginder hebben meegebracht.  De wandelweg, welke het traject volgt dat bij de bouw van de brug werd aangelegd voor een dienstspoor, wordt hier ook weer zo natuurgetrouw mogelijk nagemaakt.  Zoals bij alle andere modules kan je ook hier weer de vergelijking maken aan de hand van foto's die vooraan op de modules hangen.  Ook op deze module werd de achtergrond geschilderd in olieverf.  Zoals je op de huidige foto's kan zien is deze module nog niet volledig klaar.  Momenteel wordt er gewerkt aan de bovenleiding welke nog moet geplaatst worden.  Zodra enige vorderingen worden gemaakt met de bouw wordt de website aangepast zodat je het vervolg kan zien.
Sfeerbeelden
Deze BLS-Lötschbergbahn was te zien op verschillende tentoonstellingen o.a. op Intermodellbau Dortmund Duitsland , Euromodelbouw Genk België , Eigenwijze Treintjes Nederland , Tentoonstelling AMFL Walferdange Luxemburg , Saverne Frankrijk en Blankenberge België . De baan kreeg een mooie reportage in de tijdschriften MAS-TREN Spanje LOKI Zwitserland Le Train Frankrijk
Ondertussen heb ik om verschillende redenen besloten deze baan niet meer verder uit te bouwen. De baan wordt immers te groot om nog te transporteren en ik heb thuis ook geen plaats om nog meer modules te stokeren. Ik ben inmiddels ook overgeschakeld naar schaal 0 modellen en heb dan ook besloten de BLS-Lötschbergbahn te koop te stellen

Back Home